Περί ανέμων..
Πως μπορεί μια λέξη να φέρει στο μυαλό μας μια τόσο συγκεκριμένη "ιστορική" στιγμή.
Η τριανταπεντάρα...και η σκέψη μας αμέσως συνδέεται με Ζαχόπουλο, Θέμο, Μάκη, Σάκη...(λέμε τώρα).
Σημέρα θα σας πω για μια τρανταπεντάρα που δεν έχει καμία σχέση με κανέναν Μάκη και κανένα Ζαχόπουλο.
Αυτή που δεν έχει κυκλοφορήσει κανένα ροζ βίντεο αλλά μόνο λίγες ροζ ιστορίες ίσως σε κάποια μνήμη κάποιου άσημου Tom Dick and Harry που έχει ενδεχομένος κάνει το δικό του φανταστικό άλμα απο κάποιο μπαλκόνι ...ασήμαντο και αυτό (το άλμα) εφόσον έμεινε μόνο στη σκέψη του.
Για μια τριανταπεντάρα που η ατυχία ή η τύχη (ανάλογα από την οπτική γωνία), την έφερε την Δευτέρα το βράδυ τετ α τετ με το τη εστί blogging.
Την επομένη το πρωί είχε λόγο έλλειψης δουλειάς αρκετό χρόνο για εξερεύνησει ... η εξερεύνηση του blogging, των bloggers ...του blogosphere.
'Αρχισε να διαβάζει αρχικά μια περιγραφή του νέου αυτού αθλήματος και μετά διάφορα τυχαία blogs.
Διαβάζοντας ζούσε... σούφρωνε τα φρύδια, έσκαγε χαμόγελα, εκνευριζόταν, λυπόταν... ένιωθε!
Θεέ μου, τη υπάρχει εδω μέσα... τη πόνος, τη πάθος τη ζωή!?
Διάβασε για ένα παιδάκι που έχει καρκίνο και που το πολυτιμότερο δώρο που έχουν οι γονοίς του είναι τα τέσσερα χρόνια που υπάρχει στη ζωή τους, διάβασε για έναν εξοργισμένο με τη διαφθορά που κάθε του πρόταση συμπεριλάμβανε τουλάχιστον μία βρισιά. Κάποιος άλλος φώναζε για τον Κηφισό και το χάλι μας, καποιος αλλός για την ζωή του , άλλος για την λύτρωση της ψυχής του.
Εδω μέσα είναι η ζωή, το πάθος ο πόθος. Το κονσερβοκούτι και οι κονσερβοφυλλάδες μπαγιάτικα μας σερβίρουν... μπαγιάτικες τριανταπεντάρες, με μπαγιάτικες ειδήσεις ροζ και φουξια ιστοριών.
Πρίν το τέλος της ημέρας η τριανταπεντάρα είχε δημιουργήση ένα blog.
Είχε γίνει και αυτή μια κουκουδα ζωής στο διαδίκτυο.
Αργά το απόγευμα στην επιστροφή για το σπίτι πάτησε το search στο ράδιο ελπίζοντάς να πέσει πάνω σε κάτι ενδιαφέρον και το βρήκε...
Η Αρλέτα λοιπόν, στα blog αναφερόταν όταν έλεγε το "Μπαρ το Ναυάγιο".
Καλημέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου